Er wordt zoveel geschreven, er is zoveel te lezen. Zelf zie ik soms door de bomen het bos niet meer. Ik ben op een aantal nieuwsbrieven geabonneerd over het thema trauma en het helen daarvan. Maar inmiddels loopt mijn mailbox over met deze nieuwsbrieven waardoor ik er geen 1 meer lees. Te veel aan informatie kan ook overspoelen.
En ik merk dit ook bij cliënten. De vraag hoe doe ik het goed? Waarom helpen al die adviezen niet bij mij?
Omdat niet alle adviezen helpend zijn voor iedereen. Ik zie het helen van trauma als het vinden van je eigen unieke puzzelstukjes om zo je eigen unieke puzzel te kunnen leggen. Soms past een puzzelstukje nog niet, omdat er eerst andere te leggen zijn. Soms zijn het niet de puzzelstukjes die bij jouw puzzel horen. Wat voor de een helpend is, kan de ander juist verder ontregelen. Zo is het als je de neiging hebt tot dissociëren niet helpend om te mediteren en zijn er andere manieren om meer rust te ervaren en in het hier en nu te blijven. En kan ademwerk voor de een bevrijdend zijn en bij een ander juist triggeren als je last hebt van angst, paniek en hyperventilatie.
Binnen therapie is het daarom belangrijk om de rust en de ruimte te ervaren om wat dieper in jezelf te zoeken naar wat er bij jou zelf leeft, wat jouw eigen antwoorden zijn in jouw leven. Het is fijn om samen met je therapeut een plek te creëren waar het veilig voelt om dat aan te kijken wat alleen wellicht te spannend of te pijnlijk is. Om soms is een vraag te krijgen die je jezelf niet durft te stellen. Of om gewoon maar even te zijn met dat wat er op dat moment is en daar ruimte aan te geven. Er is geen haast, je mag de tijd nemen om te helen. Je mag de tijd nemen om te ontdekken welke puzzelstukjes bij jouw unieke puzzel horen.
Ik puzzel graag met je mee.