“Er hoeft niks weg, er mag iets bij.”
Een bekende uitspraak binnen de gestalttherapie. Je gewoontes, je patronen, je hebt ze ontwikkeld met een reden. Vaak een hele goede reden en ze hebben je vast ook wat opgeleverd. Dus die zomaar zonder pardon aan de kant zetten als ze je in de weg beginnen te zitten doet wat koud aan. Daarbij kunnen ze nog steeds van pas komen. Zo heeft moeilijke situaties vermijden veelal een wat zwakke associatie, je bent te bang, te weinig lef, niet sterk genoeg etc.
Maar je zou maar alles heel de tijd aan moeten gaan, doodvermoeiend lijkt mij zo. Nooit iets aangaan daarentegen heeft ook zo zijn nadelen, want waar blijf je zelf dan met je behoeftes en verlangens, jij mag ook bestaan. Het is fijn als er wat keuzevrijheid komt, dat je wat meer kan kiezen wanneer en wat je wel aangaat en wanneer je iets laat gaan. Dit vraagt een onderzoekende milde blik naar jezelf, hoe ga ik met de dingen om? Wat zijn mijn patronen? Hoe hebben zij mij gediend? En hoe zitten zij mij nu soms in de weg? Welke keuzemogelijkheden zijn er nog meer? En voelt dit voor mij ook als een keuze? Of zit ik ‘vast’? En hoe zet ik mijzelf vast? Hoe zou het zijn om wat meer los te laten? Wat kom ik dan tegen?
Wil je eens op onderzoek uit en ontdekken wat er bij jou nog bij mag? Wees welkom.